Dag 11 op Curaçao door Hanneke

 

Diep, diep, diep respect heb ik voor Louise en familie en alle ouders met een zorgintensief kind, zoals ze het zelf noemen. De intensiteit is niet af te lezen aan de buitenkant, en ook niet na een week delen in de zorg. Zeker niet op zo’n heerlijke plek als Curaçao waar de hectiek van alle dag ver te zoeken is en waar je minder druk ervaart en geen andere zorgen hebt. Het is niet voor te stellen dat je altijd, echt altijd, alert moet zijn. Geen wonder dat Louise overal leguanen, papegaaien, verwaarloosde huisjes, zwangere honden ziet, terwijl ze aan het rijden is en ik gewoon uit het raam zit te staren en de helft mis. Gelukkig mag ivm de verzekering alleen Louise rijden, want rechts heeft hier voorrang, maar links ook. En met mijn navigatietalent en een ouderwetse kaart is mijn bijdrage in deze niet erg groot. Gelukkig bezit Louise een best gevoel voor humor en heeft ze door Mees haar geduld kunnen oefenen en komen we overal waar we wezen willen. Vandaag was dat voor de tweede keer Shete Boka, National Park, waar weer een fantastisch schouwspel was van wind en denderende golven die tegen de ruige rotsen kletsten. Je kan je voorstellen dat niet alleen Mees van deze sensaties geniet. Alleen in de grot zitten en dan een golf op je af zien komen was toch best een beetje spannend. Gelukkig mocht Mees daarna op de rug van Louise terug naar de auto. Genieten kan hij die Mees en wij van hem! Bedankt lieve Louise {en familie} dat ik mee mocht met deze bijzondere reis, waar ik kijkje mocht nemen in de liefdevolle zorg voor Mees.