donderdag 25 mei

Lieve allemaal,

Het weer op Curaçao was vandaag rustiger en ook de storm in Mees zijn lichaam is weer gaan liggen. Het is wonderlijk om te zien dat het anders zo rondgalopperende, op de plaats springende, klappende jongetje zo’n rust in zijn lijf gevonden heeft hier… Het is echt een “ander” kind. Het enige wat hij wel erg vaak zegt de laatste dagen is “Ja ja ja jaaaaa”. We zijn érg benieuwd of hij die rust meeneemt naar huis.

Vanmorgen zijn we begonnen met een duik in het zwembad. Mees kwam daar zelf om vragen. Hij begint steeds beter te zwemmen, zowel op zijn buik als op zijn rug. Het zwembad is erg diep (wij kunnen er zelfs niet staan). Mees vindt het héérlijk om te zwemmen. Daarna een lekker ontbijtje buiten op het terras van ons appartement….en een rondje Mambo Beach. Daar heeft Anne nog even geposeerd met onze huisvriend de leguaan….géén fotoshop hoor Renate, Gerrit en Ferry!!! ;-p

De therapie vandaag ging goed. Binnen matcht Mees adequaat en vrij snel de foto’s bij een keuze uit twee spellen. Hij gooit wel geregeld zijn charmes in de strijd. Hij doet zijn uiterste best om Irene en Babette in te pakken met zijn ondeugende glimlach en knuffels en soms lukt het bíjna om er onderuit te komen!

Soms duurt het kiezen lang en Babette ziet dan dat hij er gewoon geen zin in heeft om voor JA of NEE te kiezen. Als ze zegt dat ze tot 3 telt en dat hij dan een keuze moet maken, dan zucht hij geërgerd en knijpt haar geniepig in haar arm. Mees begrijpt héél veel. Als Babette iets van ons wil weten, stelt ze de vraag ook vaak in het Engels, zodat Mees het echt niet kan volgen.

De watersessie was weer één groot feest. Mees genoot enorm. Wat gun ik dat mannetje dit plezier en de stappen die hij maakt. Buiten is het kiezen voor JA of NEE echt moeilijker. De afleiding is zo groot, met grote pelikanen op het dok die azen op een lekker visje uit de trainingskoffer van Kanoa, de wind die door zijn haren gaat, Kanoa naast hem in het water. Het duurt dan langer. Het werken met het vibrerende staafje in zijn mondgebied gaat steeds beter.

Na de training hebben we bij Chill (op Mambo Beach) wat gedronken met Wiebe en Esther. Zij zijn met hun zoon Davey hier voor therapie. Mees kon lekker schommelen in de hangmat. Wat een heerlijke plek en wat was het gezellig! Esther kwam nog met een leuk detail, dat leguanen hier soms ook op schoot springen als je lekker eten hebt (We hopen dat Anne nu bij een eventuele volgende therapiereis nog wel mee wil ha ha).

Vanavond hebben we bij Chill gegeten. Heerlijk met de voeten in het zand, vlak aan het water. Wat wil een mens nog meer?

Morgen is alweer de laatste therapiedag. Het CDTC met haar hele team is zo’n warm therapeutisch bad. Er hoeft hier niet gevochten te worden voor datgene wat we belangrijk vinden voor Mees. Dat maakt het afscheid moeilijk!