Lieve allemaal,
Soms overvalt me een gevoel van machteloosheid dat we de juiste knoppen niet vinden om Mees goed aan het communiceren te krijgen, op een manier die echt bij hem past. Dat hij nooit goed zal kunnen “vertellen” wat hij écht wil. Iets wat ik hem zo ontzettend gun! Of dat we teveel van hem vragen, of hem onderschatten, of dat we niet datgene vragen wat écht bij hem past. Dat ik dát nog niet gevonden heb. Dat ik de juiste mensen er niet bij kan vinden. Dat anderen zijn mogelijkheden niet zien, of hun handen van hem aftrekken als het moeilijk wordt, of de mogelijkheden niet hebben of krijgen om hem voldoende te begeleiden. Dan word ik overvallen door machteloosheid, dan zakt mijn moed in de schoenen. Het is fijn om mensen met dezelfde drive te vinden, mensen die hem begrijpen, met hem om kunnen gaan, mensen die Mees in hun hart sluiten én andersom. Mensen die weten dat datgene wat ze doen toekomstbepalend kan zijn voor Mees. Ze zijn er wel (ook om ons heen) maar niet in overvloed!
Vanmorgen werd ik gebeld door de Klinisch Geneticus van het WKZ, die Mees én ons jaren terug onderzocht heeft op genetische afwijkingen. Hij gaat verder onderzoek doen naar een bepaald syndroom waar hij destijds zeker van dacht te zijn dat het dat niet zou zijn. Nu wil hij het onderzoek toch afronden omdat hij is gaan twijfelen. Het verandert niets aan Mees. Hij mag zijn wie hij is. Het zou ons wel handvaten geven voor de toekomst als er een duidelijk etiketje komt op zijn beperking.
Om kwart voor 1 was het tijd voor de therapie. Mees stond ver voor die tijd al te popelen om te gaan. De therapie ging goed! Hier op Curaçao lijkt er een rust over Mees heen te dalen. Een rust waardoor hij weer tot leren kan komen. Een rust waarin hij weer zelf initiatief toont om te gaan communiceren. Een belangrijke rol is daarbij weggelegd voor Babette en Chabelita, maar ook de Sensorische Integratie therapie is zeer helpend daarbij. Iets wat op school ook al ingezet wordt. Tijdens de watertijd wilde Babette Chabelita inzetten bij een diepe druk oefening door haar Mees voort te laten duwen. Mees had hier duidelijk geen zin in! Babette vroeg aan Mees of hij het niet wilde. Vervolgens schudde Mees “Nee”! Dat heeft hij nog nooit gedaan! Een prachtige stap!! (Wellicht zullen we straks de dag bezuren dat hij nee leerde “zeggen”, maar dat zien we dan wel!). Ook maakte Mees twee nieuwe gebaren (douchen en dolfijn). Gebaren die hij ons wel heeft zien doen, maar zelf nog niet leek te kunnen. Vandaag liet hij zien dat hij ze zelfstandig, op het juiste moment goed kon inzetten! Fantastisch! Zó trots! Vandaag voelde ik weer mijn eigen kracht en moed. Mees verdient alle kansen! Datgene wat nodig is voor hem, komt wel op ons pad. Ik heb daar wel vertrouwen in! Ik ben ook zo blij met Babette, haar liefde en passie voor haar werk, haar liefde voor Mees! Hij is zo dol op haar! Komende tijd zullen we in Nederland, datgene waar hij hier de eerste stappen in heeft gezet verder gaan intrainen. Daar is veel geduld voor nodig! Mees leert door herhaling, herhaling en herhaling.
Roos lijkt gelukkig eindelijk op te knappen. Ze heeft het erg naar haar zin bij het CDTC en kijkt de kunst graag af bij de dolfijntrainsters! Ze heeft haar toekomst voor zich en moet haar hart volgen! Ze moet dat gaan doen wat haar gelukkig maakt! Als ik haar gezicht zie, dan maakt dit haar erg gelukkig!
Later vandaag zijn we naar Willemstad gegaan. Een kleurrijke stad met vele gezichten. Van arm naar rijk, van verzorgde naar verwaarloosde wijken. Als toerist kun je nauwelijks over de marktjes lopen, zonder te worden aangeklampt door verkoopsters, die hun waren aanprijzen. Bijna moeilijk om “Nee” te zeggen… Iets verderop kwamen we op een fruitmarkt. De mensen waren zo gastvrij en hadden oog voor Mees. Ik vind dat zo belangrijk… We werden waarschijnlijk wel afgezet en betaalden een veel te hoge prijs voor een paar mango’s… Hebben zij ook weer een goeie dag 😉
Terug in het appartement hebben we gekookt, heerlijk gegeten en voor Mees had de dag lang genoeg geduurd. Hij was moe! Wij duiken zo ook ons bed in….
Fijne dag weer en tot het volgende blog!
Lieve groet van ons.
