Lieve mensen,
Je zou het naïef kunnen noemen, of struisvogelpolitiek dat ik dacht dat het gesprek van vanmorgen met Faye (de psycholoog van het CDTC) alleen over Mees zou gaan. Eigenlijk was er geen ontkomen aan, het ging niet over Mees, het ging over mij. Waar ik grondig nagedacht had over de vragen over Mees’ terugval in ontwikkeling die ik haar wilde stellen, werd ik (liefdevol, maar zeer doordringend) geconfronteerd met mezelf en dat ik eerst maar eens voor mezelf moest gaan zorgen. De basis (de ouders) moet goed en rustig zijn, van daaruit kan Mees weer groeien. Ik kan niet blijven rennen, dragen en zorgen, zonder tijd te nemen om te herstellen. En zorgen, dat doe ik liever voor een ander. Ach, ik weet het eigenlijk allemaal ook wel… maar het zit zo in mijn aard! Ik heb plechtig moeten beloven tijd voor mezelf te gaan nemen. Dus (Talitha!!) na Curaçao pak ik het sporten weer héél graag (met je) op!
Mees had zin in de therapie. We merkten het al onderweg er naartoe. Hij was vrolijk en ondeugend! Babette heeft tijdens de binnensessie een eetanalyse gemaakt. Mees is in staat harde producten fijn te kauwen, maar de sensatie en prikkel daarna lijkt nog te groot. Er is een overgevoeligheid voor harder voedsel. Hij spuugt het weer uit. Babette zal zijn mondgebied stimuleren om hier nog meer balans in te brengen (zie ook de foto’s op het dok). Op vragen proberen we hem, zowel tijdens therapie als daarbuiten te stimuleren om Ja te knikken of Nee te schudden als antwoord op vragen. In het water genoot Mees zichtbaar en intens en wij op onze beurt aan de kant van hem! Hij moest zoveel lachen. Het was zó fijn om hem zo weer te zien.
Na de therapie zijn we, na een bezoekje aan de Starbucks naar Westpunt gereden. Babette heeft ons uitgelegd dat er eigenlijk geen verkeersregels zijn op Curacao. Iedereen doet maar wat. De één geeft links voorrang, de ander rechts. Sommigen vinden dat ze van rechts voorrang hebben, anderen, die van links komen draaien zonder te kijken zo de weg op… Dus met dat in ons achterhoofd en gas erop, naar Westpunt! Hier hebben we gesnorkeld tussen schildpadden, die in alle rust, majestueus voorbij zwommen. Magisch!
En nu ligt Mees lekker in bed en hangen wij weer op de bank. Ik duik zo mijn bedje in… Het was, ondanks de tranen vanmorgen, een fijne dag!
Fijne dag, heb het goed, geniet, ZORG GOED VOOR JEZELF en volg jullie hart! Tot het volgende blog 🙂
Lieve groet, Louise
