Toen ik vanmorgen iets in de prullenbak gooide kreeg ik haast een soort schuldgevoel en plaatsvervangende schaamte. Dinsdags wordt hier de vuilnis opgehaald, maar ik vroeg me werkelijk af waar dat dan blijft. Er ligt namelijk zó ontzettend veel vuilnis langs de binnenweggetjes van Curaçao en in veel tuintjes staat een autokerkhof… Daarmee doen de eilanders hun prachtige Curaçao echt tekort! Indirect dragen we bij aan die bende of het nou op de vuilnisbelt komt of niet…
Na een lekker ontbijtje op de veranda van ons véél te grote (6 persoons) huis, samen met onze huisvriend Sjakie (de troepiaal, zie foto), hebben we even heerlijk gezwommen in het zwembad. Even afkoelen! Ik hou ondertussen mijn telefoon in de gaten omdat Tiny, dan wel de KLM kan bellen of appen voor repatriëring. Natuurlijk hopen we dat het nog even duurt, zodat Mees nog wat van de therapie mee kan pakken.
Niet veel later kreeg ik het bericht dat mijn moeder hard achteruit gegaan is. Het lijkt erop dat ze nog een kleine tia heeft gehad. Op de één of andere manier overviel het me niet eens. Ik heb in aanloop naar deze reis steeds een bepaalde onrust en onderbuikgevoel gehad over haar en deze reis. Vlak voor vertrek heb ik met haar afgesproken dat ze er niet tussenuit piept als ik weg ben. Ik hoop dat ze zich daaraan houdt!
Begin van de middag hebben we gesnorkeld bij Tugboat. Wat een prachtige onderwaterwereld rondom deze gezonken boot. Vissen in allerlei kleuren en maten zwemmen om je heen. Even ben je in een heel andere (zorgeloze) wereld. Zó mooi en fijn!
Later kwamen we via wegen met enorme gaten en veel vuilnis bij een prachtige, machtige rotskust (zie de foto’s!) vlakbij Playa Canoa, waar Mees met kleren en al het water indook. Gelijk had ie! Het was erg warm! Het was een dagje met een achtbaan van emoties en ook de wegen van Curaçao lijken her en der op achtbanen (of niet Hanneke?). Het is nooit saai bij ons. Ik blijf het herhalen!
Vlak voor vertrek naar Curaçao kreeg ik van mijn lieve vriendin Bibiane een prachtig boek (The boy, the mole, the fox and the horse) met levenslessen en prachtige teksten. Ik sloeg het open en las de tekst op die bladzijde. Het raakte me en emotioneerde me. Het past wel bij me…
“Is your glass half empty or half full?”
asked the mole.
“I think I’m gratefull to have a glass.”
said the boy.
Sterkte allemaal, hou jullie goed en blijf in verbinding!
Lieve groet vanaf Curaçao
Sjakie, de Troepiaal (dank je wel Saskia!), komt even het stukje watermeloen van Mees jatten. Hij heeft al zijn vrienden inmiddels ook uitgenodigd!
Zo trots op die gozer! Hij viert het leven en wij vieren het met hem mee….
een boekje lezen met Hanneke.
