Dag 2

Lieve mensen,

Wat kwamen er lieve reacties op het blog van gisteren. Ik moet eerlijk zeggen dat de tranen over mijn wangen rolden door al die lieve berichten. Dank jullie wel daarvoor! Nou ben ik, door de samenloop van alles, ook wel beland in een periode waarin mijn tranen erg aan de oppervlakte zijn en voel ik voortdurend de kwetsbaarheid van Mees, maar ook geregeld die van mezelf en die van ons gezin.

Er waren afgelopen tijd meer dan eens momenten waarbij de moed me diep in mijn schoenen zakte. Het waren momenten waarin mijn schoenen en lichaam als lood voelden. Momenten dat de vermoeidheid tot diep in mijn vezels doordrong. Te lang teveel gedragen op allerlei manieren. Maar steeds waren er weer mensen om ons heen die er op hun eigen manier voor zorgden dat ik weer kracht voelde om weer door te lopen. Van de één een lief bericht, van de ander een dikke knuffel of een relativerende grap waardoor ik weer kon lachen, een fijn gesprek, lekker samen sporten, taart eten bij het Genietcafé, samen lunchen bij Uniek of borrelen bij Bronsbergen of een bemoedigend appje met een rake zin “als je gaat lopen wordt het pad gebaand Louise”. Een zin die me bij is gebleven… Al dat bovenstaande zorgde ervoor dat ik het pad weer begaanbaarder kreeg voor ons gezin en vooral ook voor mezelf! Begaanbaarder omdat ieder op zijn eigen manier met ons meeliep (en loopt)… Al die berichtjes en lieve steun, op wat voor manier dan ook, dragen ons. Het is zo dierbaar!

Ik heb er vertrouwen in dat er ook weer rustiger tijden komen. Immers Life isn’t about waiting the storm to pass…It’s learning to dance in the rain! En ik hou van dansen (al doe ik dat liever bij mooi weer)!

Mees was vannacht vroeg wakker (ik dus ook. Lees: 3 uur ‘s nachts). Hij kon niet meer slapen en lijkt een beetje last te hebben van de warmte. Het was vandaag buiten 30 graden in de schaduw. Ondanks de wind was het tropisch warm. Mees’ buik is van streek en hij jammert geregeld. Dat is balen…

Vanmiddag hebben we even gezwommen bij Mambo Beach om af te koelen. Anne kwam op het strand haar snelle vrienden weer tegen (de leguanen). Ze vindt ze nog even leuk als vorig jaar! Verder doen we het rustig aan, in de hoop dat het ziekzijn van Mees van korte duur is en overwaait.

Vanmiddag hebben we even boodschappen gedaan en eigenlijk weten Anne en ik nog steeds niet wat hier de verkeersregels zijn. Iedereen doet maar wat, wij dus ook. De één geeft links voorrang, de ander rechts… en de meesten geven vooral heel veel gas! Er rijden dan ook weinig auto’s zonder schade rond!

Morgen begint de therapie. Hopelijk is Mees dan weer beter te pas! Fijne dag allemaal! Zie de foto’s (ook wat van gisteren) hieronder…

Lieve groet vanaf Curacao!