Timmermanshuus

Goeiemorgen lieve allemaal,

Terwijl het bij jullie langzaam ochtend wordt schrijf ik, met tranen in mijn ogen, één van de laatste blogs op Curaçao. Deze reis sluimerde al zolang in mijn gedachte. Een reis die in het teken zou staan van de ontwikkeling van Mees, maar (net zo belangrijk) zéker ook een fijne reis moest worden voor ons hele gezin. Mees heeft namelijk met zijn ondeugende lach, zijn lieve knuffels, al zijn energie en ondernemerschap, zijn intensieve zorg, zijn fysieke problemen en daaruit voortvloeiende frustratie en agressie, grote invloed op ons gezin. Hij laat ons vaak lachen, verbindt ons, maakt ons (draag- en daad-)krachtig, maar trekt onze energie ook snel weg als het langere tijd slechter met hem gaat.

Vorig jaar rond deze tijd werden de plannen voor deze reis concreter en hebben we een dream or donate actie opgestart. De reacties, donaties en lieve berichtjes die daarop kwamen waren werkelijk hartverwarmend. We voelen ons daardoor héél erg gedragen en gesteund door jullie. We willen jullie daar énorm voor bedanken. Ook de fondsen die deze reis mogelijk hebben gemaakt, willen we enorm bedanken!

Vanmorgen zijn Mees en ik begonnen met een duik in het zwembad. Héérlijk! Hij kan zich aardig goed redden in het diepe bad. Steeds beter! Zo nu en dan geven we, als het nodig is, een duwtje of een hand zodat hij het redt tot aan de kant. Hij zwemt steeds langere stukken los (op zijn manier), zowel op zijn buik als op zijn rug! Zo trots op hem! Ook daarin heeft hij mooie stapjes gemaakt!

Na een ontbijtje zijn we bij het strandje vlakbij het appartement gaan zwemmen. Mees vond het geweldig, maar ook best koud! De zon was er vandaag niet zo heel veel.

Rond 1 uur zijn we voor de laatste keer naar het CDTC gelopen, voor de laatste therapiedag. Twee weken geleden was het spannend, om op een vreemd eiland, onze zo kwetsbare en afhankelijke Mees over te dragen aan vreemde therapeuten. Twee weken werk je intensief samen met een zeer gepassioneerd, humorvol, ondersteunend, liefdevol en meedenkend team. Je wordt meegenomen in een warm therapeutisch bad. Vandaag doet het zeer om deze mensen, Kanoa en deze plek alweer te verlaten. Juist omdát Mees hier zoveel mooie stapjes vooruit heeft laten zien.

Ik weet ook dat er in Nederland weer héle lieve juffen en lieve therapeuten wachten op Mees, die hem, samen met ons, weer verder dragen en helpen bij zijn ontwikkeling. Het is ook fijn om weer naar terug te gaan, mét alle inzichten, kennis en ideeën die we hier hebben opgedaan.

Babette en Irene hebben binnen weer gewerkt aan de doelen. Mees had zijn ondeugende glimlach weer opgezet, maar heeft hard gewerkt!

De watersessie was weer geweldig om naar te kijken! Mees begroette Kanoa vandaag op zijn manier. Hij voelt namelijk vaak liever met zijn voeten dan met zijn handen. Ook maakt hij vaak liever contact met zijn voeten dan met zijn handen. Mees had erg veel plezier in het water. Mees aaide Kanoa vandaag en zei twee keer “aaien”. Wauw!!! (Dit woord is dus niet eenmalig!!)Mees is ook erg dol op Babette en Irene geworden. Dat vind ik wel moeilijk. We brengen hem in contact met lieve mensen, maar trekken hem er nu ook weer bij weg. Dat valt niet uit te leggen aan hem….

Het afscheid was moeilijk en emotioneel. Wat een toppers bij het CDTC! Wat doen ze, met hun holistische kijk op het kind én het gezin, goed werk hier! Dat gunnen we werkelijk ieder gezin waar een zorgintensief kind in opgroeit. We hebben de therapeuten een verhuisadvies gegeven (zo ongeveer in de stedendriehoek Deventer, Apeldoorn, Zutphen)!

Terwijl Anne ons deze hele reis al zoveel ontlast heeft en een groot deel van de zorg voor Mees op zich heeft genomen, wilde ze ons vanavond óók nog eens trakteren door ons mee uit eten te nemen….We hebben wéér heerlijk gegeten bij Chill op Mambo Beach. Heerlijk met onze voeten in het strandzand, uitkijkend over de zee….en denkend aan thuis én deze reis die véél te snel voorbij gegaan is. Lieve, lieve Anne, ontzettend bedankt voor je gezelligheid, voor het er zijn, voor het steeds nét iets eerder aan de dingen denken die nodig zijn voor Mees, voor het zijn van een bijzonder lieve ambulant voor Mees én ons gezin. Je bent echt goud waard! Dikke kus!

Deze reis was werkelijk, in alles wat we hier gedaan hebben, meegemaakt hebben, de liefde, steun en kennis die we hier hebben mogen ontvangen om verder te kunnen met Mees en alle lieve mensen die we hier ontmoet hebben, onvergetelijk en onbetaalbaar! Morgen vliegen we rond half 4 terug en landen zondag rond half 7 weer op Nederlandse bodem. Lieve allemaal… dank jullie wel voor al jullie lieve reacties op de blogs via facebook, mail en app. Ook dat was weer hartverwarmend! Geniet mee van de laatste foto’s en tot vast weer een keer ziens of spreeks in Nederland!

Lieve groet, Mees, Roos, Liam, Bert, Anne en Louise

Laatste dagje Mees….pak je tas en dan gaan we aan het werk!

Hallo Kanoa!

Kanoa maakt er een bubbelbad van…

brrrr beetje koud….

een laatste dans met Babette en Kanoa…

spetteren!!!!!

Kanoa mag tijdens doktijd vaak kiezen uit spelletjes. Nu koos hij TANDEN POETSEN ha ha…. Misschien jaloers op Mees die steeds mondstimulatie kreeg met de vibrerende pen….