Lieve allemaal,
Als onafhankelijke vrouwen op een best wel onbekend eiland mét een onbekende auto, moesten we vanmorgen toch even over onze schaamte heenstappen en vragen wat voor brandstof er in de auto moest… “Benzine natuurlijk”, zei de eigenaar van het appartement!!! Nou had ik in een Hyundai Tucson eerder diesel gedaan. Pfieuw… dat bespaarde ons een moment van gêne!!! Op naar het tankstation waar wij uiteraard géén hulp nodig hadden, dachten we… Dít konden we handelen…dachten we… shit hij deed niks… Een aardige local keek even mee en vertelde dat er in het papiamento stond dat het pinapparaat kapot was. We moesten het bij de andere proberen. Maar mijn pas werd geweigerd, dus tanken leek geen optie. De local zei dat we even naar een klein krot iets verderop moesten lopen. Daar zouden we kunnen betalen. Het zag er niet bepaald uitnodigend uit met aftandse verduisterde ramen. Er was niemand te zien, maar hij zei dat de meneer binnen ons kon horen. Zowaar, toen we gingen praten kwam er van binnen reactie. We moesten maar gaan tanken en even later terugkomen om te betalen. Ik vroeg hem waar hij dan was en hij zei “Hier!”. Er was geen mens te zien! Even later hadden we getankt en toen we terugkwamen bij het huisje ging er een laatje open… er lag een soort drugspakketje in (zo leek het! Zie de foto hieronder!).
Ik moest vervolgens mijn pinpas ernaast leggen en die verdween naar binnen… Uh… Gevalletje “als dat maar goed komt!” Even later kwam, tezamen met het drugspakketje een pinapparaat naar buiten. Géén idee of de meneer wilde dat we iets met dat pakketje gingen doen én wat de meneer ingetoetst had. Maar het bonnetje wat er even later uitkwam kwam overeen met datgene wat we getankt hadden… Mijn pinpas kreeg ik gelukkig ook terug. Het drugspakketje hebben we maar laten liggen. We hadden niet zo’n behoefte aan zó’n “tripje”! Pfff we redden ons best, wij vrouwen, op zo’n eiland!
We zijn even in Willemstad geweest om vervolgens door te rijden naar de Daaibooibaai. Dit is zo’n prachtig strandje. Hier zijn we een tijdje gebleven. Mees genoot van de branding en ging kilo’s zwaarder (lees: overal zand en steentjes in zijn zakken) terug naar de auto… goed voor de prikkelverwerking zullen we maar zeggen. Hij moest namelijk dingen tillen om beter te aarden! Roos voelde zich nog erg slecht. Zo jammer voor haar! Later in de middag knapte ze gelukkig wel wat op (mede door paracetamol) en kon ze toch genieten van een etentje bij Jaanchies, een gewéldig local restaurantje zonder kaart. De eigenaar kwam aan tafel uitleggen wat ze allemaal in huis hadden. Anne dacht dat ze draadjesvlees voorgeschoteld kreeg, maar het was een taaie, inmiddels onherkenbare leguaan… Op dat na hebben we er héérlijk gegeten!
Onderweg hebben we nog flamingo’s gespot voordat we bij Playa Santa Cruz wilden gaan zwemmen. Zo gauw als we te water waren, waren we er ook weer uit. We werden onderwater, meerdere keren door iets gestoken. Het deed teveel zeer… dus de lol was er gauw af! Dus de auto weer in en op naar de Knip, een adembenemend strand… wat een paradijsje! We hebben genoten van het uitzicht! Van daaruit terug naar het appartement. We hebben weer genoten vandaag! Nu is de avond weer gevallen, Mees ligt lekker in zijn bedje en ook wij verlangen ondertussen wel naar ons bed!
Lieve Anne, het is zó fijn dat je weer mee bent!!!
We wensen jullie in Nederland fijne Pinksteren! Geniet ervan… bij ons start morgen het tweede gedeelte van onze werkvakantie!
Lieve groet van ons!
Veel voorkomende vogeltjes op het eiland.
Willemstad vanaf de Julianabrug. Wat is dat ding hoog!
Nog onwetend dat ze er later die dag eentje zou opeten ha ha!
