Maandag, 6e therapiedag.

Lieve allemaal,

Onder lichte dwang én met een figuurlijke (liefdevolle) schop onder mijn hol van Faye en Babette, vanmorgen naar een privé-workshop van Katy gegaan, voor ontspanningsoefeningen in yoga-achtige sferen. Ik moet bekennen dat ik, toen ik haar aan zag komen mét yogamatje, echt even een hindernis moest nemen. Yoga… ik ben er denk ik te nuchter voor en ik denk gelijk terug aan de zwangerschapsyoga in Lochem, met oa onze lieve vriendin Janneke. Wat hebben we daar gelachen (op zich ook ontspannend!), helemáál toen de vaders mee mochten doen! Ik denk dat de Yoga-docent blij was toen die kinderen eindelijk geboren waren… was ze eindelijk van ons af!

Ik ben met Katy meegelopen naar een plek achter het CDTC. Op een verlaten stukje strand, moet ik bekennen dat het, met het geluid van de golven en de wind, zó ontspannend was dat ik bijna in slaap viel (absoluut positief bedoeld!). Katy deed goed werk en liet me de juiste oefeningen doen.

’s Middags was het tijd voor de start van de tweede week therapie. Babette kwam, zoals iedere dag even vragen hoe het gaat met Mees. Hier op Curaçao daalt er een rust over Mees heen. De therapie doet hem goed! Daarnaast neemt hij steeds vaker weer initiatief tot gebaren. Vaak moet hij nadenken en geregeld helpen we hem en doen we ze voor. Belangrijk is dat de interesse en initiatief er weer is. Die is een tijdje weg geweest. Ook zien we hem zo nu en dan héél licht “ja” knikken uit zichzelf. Het vergt nog intensieve training (ook straks in Nederland), maar het begin is gemaakt!

Babette wilde dat Anne en ik even mee gingen naar de therapieruimte. Ze heeft nog wat sensorische integratie- oefeningen voorgedaan, zoals de lichaamsbegroeting, waarbij je, voor meer lichaamsbesef, met behulp van diepe druk met je handen, ieder lichaamsdeel gedag zegt en benoemd. Ook kun je de armen en benen masseren met dikke nivea crème (uit een blauwe pot) en daarbij zijn handpalmen en voetzolen niet vergeten. Deze staan namelijk in verbinding met het spraak- taalgebied in de hersenen en dit activeer je op deze manier indirect. Belangrijk is dat het lichaam altijd (links en rechts) evenredig gemasseerd wordt.

Tijdens de watertijd hebben we ons even geërgerd aan de zoveelste ruzie van een Duits stel vlakbij ons, mét voortdurend jankend zoontje van anderhalf jaar die op dat tijdstip gewoon in zijn bed zou moeten liggen. Er gaat geen dag voorbij dat ze niet staan te kibbelen aan het water. Ik heb me er lang voor af kunnen sluiten, maar vandaag lukte het niet goed. Wellicht was mijn “liefdevolle” blik (degene die me een beetje kennen weten hoe “liefdevol” die dan is) genoeg, want vrijwel direct daarna splitsten ze op en was papa wederom de klos om zoonlief op sleeptouw te nemen. Eén blik daarna op het water was ook genoeg om direct weer te genieten van Babette, Chabelita en Mees. Wat een bijzondere combinatie is het toch. Mees heeft Babette in zijn hart gesloten.

Na de therapie hebben we heerlijk wat gedronken bij Hemingway! Wat is het leven toch zwaar! Nog een paar dagen hier en dan vliegen we alweer terug….

’s Avonds hebben Mees en Anne nog een duik in het zwembad genomen…Mees vindt het, nadat hij er eindelijk in is, héérlijk! Inmiddels ligt hij weer in bed, lezen en bloggen we nog wat en duiken straks ook ons bed in!

Roos is helaas nog steeds ziek. De koorts houdt aan.

Veel mensen vragen waarom er gefilmd wordt. Dat is met name voor een film- en fotoboek wat we straks, als herinnering, mee naar huis krijgen, maar kan ook gebruikt worden voor MDO-overleggen, trainingsdoeleinden en promotiemateriaal op oa social media.

Fijne dag weer! Lieve groet van ons!