dag 8 op Curaçao…

Vannacht schrok ik wakker van kabaal buiten… het leek alsof er iemand over het grind liep… met een hartslag van 220 lag ik stil in bed te luisteren… zouden het de leguanen zijn? Zou ik Hanneke wakker maken? Ik hoorde niks meer… het was stil… en ik zakte na een tijdje weer weg in een diepe slaap. Totdat ik vanmorgen weer zo’n zelfde soort geluid hoorde en daar ging m’n hartslag weer naar ongekende hoogte. Inmiddels was het licht, dus voorzichtig deed ik de deur naar buiten van mijn slaapkamer open en kreeg een hartverzakking. In de tuin stond een man, alleraardigst maar dat wist ik toen nog niet, het zwembad schoon te maken. Het is best handig als ze je dat van te voren even melden hier! Het scheelt een torenhoge hartslag, een serie strategieën hoe ik hem neer zou gaan hoeken en voor de verschrikte man het beeld hoe ik met verwilderd kapsel m’n bed uitkom. Hij excuseerde direct. Excuses aanvaard!

We hebben gezwommen en even gefacetimed met het thuisfront. Fijn ze even te zien en te spreken… Mees doet het fantastisch. Hij geniet met volle teugen. De zon doet wel rare dingen met je hier (lees: met Hanneke)… Je gaat er je kleren raar van aandoen. Achterstevoren of binnenstebuiten, niks is te gek ha ha! 😉

Vanmiddag zijn we richting West gereden. In het National Park zijn we naar Boka Pistol en Boka Kalki geweest. Het was adembenemend mooi. Sommige delen leek het wel op een maanlandschap. Geniet van de foto’s, die vertellen namelijk meer dan 1000 woorden!

Pas goed op elkaar en blijf gezond! Liefs van ons! X

In dit huisje, zit een toezichthouder, de hele dag te wachten om hersenloze toeristen die afdalen in zo’n spuitgat te behoeden voor een vroegtijdige dood… Het water is zó krachtig dat je het zelden overleefd.