Dag 4: therapiedag 2

Lieve allemaal,

Vanmiddag hadden Anne en ik het over het enthousiasme van het team van het CDTC. Hun kennis, betrokkenheid en motivatie om zoveel mogelijk uit de therapie te halen is voelbaar én aanstekelijk zodra je een voet over de drempel zet. Je kunt het natuurlijk ook niet maken om je dag niet te hebben. Mensen hebben hier vaak jaren voor gespaard. Dan kun je niet zeggen dat je je dag niet zo hebt, of je week… Je bent er als therapeut om het verschil te maken voor gezinnen die duizenden kilometers gereisd hebben. Dat zou natuurlijk altijd zo moeten zijn (een kind is afhankelijk van de motivatie en kunde van de therapeut!) en gelukkig kan ik wel zeggen dat Mees veel fijne therapeuten en juffen om zich heen heeft!

Na een ontbijtje ben ik alleen naar het CDTC gegaan voor een workshop van Faye. Ze is psycholoog en gedragstherapeut. Bert en ik hebben vorig jaar ook een erg prettig en verhelderend gesprek gehad met haar. De workshop ging over gedragsverandering door beloning. Wat voor mij verhelderend was (tav Mees en eigenlijk weten we het ook wel), is dat we hem in de situaties waarin hij ongewenst gedrag laat zien (bijv. als hij zijn muziek uit moet zetten), veel eerder moeten voorbereiden dat de muziek bijna uit moet. Dat kan ons wellicht wat schermen van Ipads schelen… Ook is het fijn voor hem dat we nog duidelijker zijn. Eerst gaan we dit doen, dan dat! Dat doen we al wel, maar het sluipt er soms ook weer uit…

Faye heeft veel kennis en omdat de groep vrij groot was hebben we afgesproken om samen met Babette met Faye af te spreken. De vragen rondom Mees zijn te specifiek om te bespreken tijdens deze workshop. Babette kan dan met de kennis van Faye haar therapie ook weer beter op Mees afstemmen.

Om kwart voor 1 was het tijd voor de therapie. Mees was nog niet echt fit. Hij jammerde veel vanmorgen en was witjes. Toch zagen we dat hij geregeld plezier had met Chabelita en Babette. Babette gaf aan dat hij veel (zware) dingen moet tillen, duwen en moet trekken. Het geeft hem diepe druk zodat hij zich bewust wordt van zijn lijf, doordat hij zijn lichaam gaat voelen.

Ook kwamen we tot de conclusie dat Mees serieus in de orale fase zit. Van kiezelstenen en blaadjes tot tandpasta-doppen; het verdwijnt allemaal zijn mond in! Het is een fase die hij (wellicht vanwege de beademing in het ziekenhuis als baby) heeft overgeslagen en nu “volmondig” inhaalt. Babette adviseerde om te experimenteren met harder voedsel zoals wortels of knapperige etenswaren. Wellicht als hij vaker die sensatie met eten krijgt dat hij niet meer zo’n behoefte heeft om stenen in zijn mond te stoppen.

Komende tijd zullen we aandacht hebben voor de meest functionele gebaren die Mees kent. Als deze weer goed gaan, breiden we weer rustig uit. Het lijkt alsof er (net als vorig jaar) weer een rust over Mees heen daalt. De bewegingsonrust verdwijnt weer…

Na de therapie hebben we wat gedronken bij Hemmingway op Mambo beach. Ze hebben een heerlijk bankje in de schaduw waar Mees even bij kan komen van de therapie. Het is weer zó fijn dat Anne mee is. Dan weet ik dat hij in goede handen is! Roos en ik zijn samen gaan snorkelen. Het is een prachtige onderwaterwereld rondom Curaçao. Je ziet de meest prachtige visjes.

Om kwart over 5 konden we kennismaken met de therapeuten, assistent therapeuten en dolfijntrainsters van het CDTC en andere gezinnen tijdens Happy Hour. Er zijn voornamelijk Nederlandse en Duitse gezinnen op dit moment. Je hoort bijzondere verhalen. Ieder heeft zo zijn eigen beweegredenen om naar het therapiecentrum te komen. Roos (ze wil graag dolfijntrainster worden) krijgt al veel tips wat ze het beste kan doen om uiteindelijk op het CDTC terecht te komen…

En nu is het 20.30 uur… Mees ligt in bed en wij hangen al nagenietend, lezend en bloggend op de bank. Het was weer een mooie dag!